Gewoon je schouders ophalen
Lekker makkelijk is dat! Gewoon je schouders ophalen en je nergens meer druk om maken. Maar is dat relativeren? Lijkt dat niet meer op onverschilligheid? Als je niets meer belangrijk vindt, ga je je misschien gedragen als een verwende puber die niets anders doet dan 'chillen', op de bank hangen en op zijn telefoon tikken. Je roept misschien keihard: 'fuck it' (erg populair tegenwoordig) en 'boeien!' en besluit nergens een punt van te maken. Als anderen problemen hebben, is dat hun pakkie aan, niet het jouwe! Het is prettiger als je belangstellend in het leven kunt staan. Maar dat betekent ook weer niet dat je alles maar moet accepteren en alles over je heen moet laten komen.
Relativeren houdt eerder in dat je de dingen in de juiste verhouding ziet. Niet alle moeilijkheden zijn even groot als ze zich voordoen. Als je het vergelijkt met andere problemen blijkt het vaak enorm mee te vallen. Je hoeft je niet over alles zorgen te maken en je overal over op te winden. Meestal levert dat ook niet zoveel op. Jij laat je niet gek maken door elke tegenslag, maar dat betekent ook niet dat het je allemaal niet interesseert. Jij houdt juist van de dingen die op je pad tegenkomt. Je wilt weten wat er in de wereld gebeurt en daar reageer je op een opbouwende manier op. Je zet je er graag voor in om de problemen op te lossen en je bent nieuwsgierig naar de belevenissen van andere mensen.
Je haalt je schouders alleen op als je beseft dat:
Gedane zaken nemen geen keer en sommige dingen kun je nu eenmaal niet veranderen. Toch zijn er mensen die het niet kunnen loslaten als er iets verkeerd gaat. Ze blijven daar in hangen, maar dat maakt ze niet gelukkig. Ze kunnen hun stemming laten bepalen door zaken waar ze geen invloed op hebben: door het weer, door de files, door de dienstregeling van het openbaar vervoer, door een doelpunt van de tegenpartij, door tegenslag, door ziekte en dood. Is dat dan allemaal niet vervelend? Ja, enorm vervelend! Dus om je daar ook nog eens langdurig over op te winden... Doe dat jezelf niet aan!
Doe wat je kunt
Kun je er wat aan veranderen? Pak het dan aan! Lukt dat niet of kan dat niet? Blijf daar dan niet eindeloos over door-mijmeren. Haal in dat geval liever wel je schouders op! Je kunt best even teleurgesteld zijn. Je mag je best even ergeren. Maar ga dan met hernieuwde moed verder. Alle tijd die je steekt in het blijven hangen in ellende, is verloren tijd. Alle energie die je stopt in jaloezie, wrok, verwijt en afgunst vreet alleen maar aan je. En tegelijkertijd ontgaat je van alles.
Als anderen problemen hebben, kun je daar belangstellend naar luisteren. Je kunt hun advies geven en hulp bieden. Jij bent betrokken en belangstellend in mensen. Als je kunt relativeren kun je je gemakkelijk verplaatsen in de belevenissen van anderen. Maar dat betekent niet dat je je eigen waarden en standpunten daarvoor moet opgeven. Dat betekent ook niet dat je je laat opfokken of schuld laat aanpraten. Jij kunt de problemen laten waar ze vandaan komen. Je trekt het je niet persoonlijk aan. Tegelijkertijd schuif je ook niet de verantwoordelijkheid af. Jij doet wat je kunt, meer kun je immers niet. Het bijzondere is dat je vanuit deze ontspannen grondhouding nog het meest behulpzaam kunt zijn. Jij raakt immers niet in paniek en kunt de situatie rustig overzien.
tekst: Frank van Marwijk
© Bodycom Lichaamscommunicatie
